ปีพุทธศักราช 2553 ความตึงเครียดในเอเชียเริ่มปะทุตั้งแต่เรื่องข้อพิพาทพรมแดนเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ รวมไปถึงเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเราและเพื่อนบ้าน ถ้าไม่โยงเข้าเรื่องการเมือง มันก็เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่ต่างฝ่ายต่างทวงถึงดินแดน และิอธิปไตยของฝ่ายตน แต่ผลกระทบนั้นไม่ได้อยู่แค่เพียงนายทหารระดับสูงหรือนักการเมืองระดับชาติ แต่มันรวมไปถึงพลเรือนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ และทหารชั้นผู้น้อยที่ต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องอธิปไตยของชาติ แต่สิ่งที่พวกเขานั้นทำไม่ได้เป็นแค่เพียงคำสั่ง มันคือจิตวิญญาณที่จะปกป้องชาติไว้ด้วยชีวิตของพวกเขาทุกคน

ยุทธการ ชายหนุ่มนายทหารเรือยศนาวาโทก็เช่นกัน เขาถูกส่งไปอยู่กับกองทัพเรือสหรัฐอเมริกามาห้าปีแล้ว ในฐานะฝ่ายประสานงานของกองเรือนานาชาติแปซิฟิก เขารับตำแหน่งเป็นต้นหนเรือลาดตระเวณจรวดนำวิถี ซึ่งครั้งที่เขาถูกส่งไปนั้น เพื่อศึกษาระบบการทำงาน และการอำนวยการรบบนเรือประเภทนี้ ก่อนที่ราชนาวีไทยจะมีไว้ประจำการ แต่เมื่อราชนาวีประจำการเรือประเภทนี้แล้ว ตัวเขาเองถูกกองทัพเรือสหรัฐฯดึงตัวไว้เพราะเห็นความสามารถที่โดดเด่นของเขา แต่ในสถานการณ์ตึงเครียดนี้ การขอตัวยุทธการกลับมาประจำที่ไทยจึงเห็นเป็นเรื่องที่เหมาะสมเป็นอย่างยิ่ง

ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ สุวรรณาสาวสวยตาโตถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่ยืนรอที่จะรับใครบางคนที่ช่องทางออกชั้นสอง ในวันนี้นี้เธอจะมีอายุครบ 25 ปีแล้ว แต่นิสัยเธอยังแก่นกะโหลกเหมือนเด็กๆ เธอเป็นผู้หญิงน่ารักที่หนุ่มๆที่ทำงานของเธอมาตามรุมจีบแต่ตัวเธอเองนั้นไม่เคยสนใจใครเลย

"พี่ชาย!!" เธอตะโกนเรียกชายหนุ่มในเครื่องแบบทหารเรือสวมสูทสีกรมท่านายหนึ่ง ที่เพิ่งเดินเข็ญกระเป๋าออกจากประตูทางออกมา ฝีเท้าเธอเร่งเดินตรงเข้าไปหาชายหนุ่ม เธอมั่นใจว่าหากวันนี้เธอไม่ได้ใส่กระโปรงมาเธอคงจะวิ่งไปให้เร็วที่สุดเพื่อโผกอดชายหนุ่มที่จากเธอไปกว่าห้าปีไปแล้ว ณ ตอนนั้น ก็ถือว่าดีที่เธอไม่ตัดสินใจวิ่งทั้งที่ใส่กระโปรงอยู่ เธอพุ่งไปถึงตัวชายหนุ่ม ก่อนโผกอดเขาอย่างแนบแน่น น้ำตาเริ่มซึมออกมาจากขอบตาเธอจนเลอะสูทของชายหนุ่ม

"สุขสันต์วันเกิดจ๊ะ พี่ไม่ได้เตรียมอะไรให้เราเลยนะยัยนา" ยุทธการ พูดกับหญิงสาวเป็นครั้งแรกในรอบห้าปี แม้เทคโนโลยีปัจจุบันจะก้าวไกล แต่ตลอดห้าปีที่เขาถูกส่งไปอยู่ฮาวายเขาไม่เคยโทรศัพท์กลับมากรุงเทพเลย มีเพียงจดหมายที่เขาส่งถึงสุดที่รักคนนี้ทุกสัปดาห์ "เลิกร้องไห้เป็นเด็กๆได้แล้วนะ ปีนี้จะสามสิบแล้วเนี่ย"

"ยี่สิบห้า!!! เค้ายังไม่แก่นะ ไม่ต้องมีอะไรให้หรอกค่ะ แค่พี่ชายกลับมาก็เป็นของขวัญพิเศษที่สุดสำหรับน้องแล้วล่ะ" สุวรรณาบอกเขา ไม่ยอมผละออกจากอ้อมกอดอันอบอุ่นของชายหนุ่ม

อีกฟากหนึ่งของส่วนผู้โดยสารขาเข้า ธิดารัตน์กำลังรอภาสกร พี่ชายของเธอที่ประตูทางออกผู้โดยสารภายในประเทศ เธอไม่มีอะไรติดไม้่ติดมือมารับพี่ชายของเธอเลย เนื่องจากเพิ่งออกมาจากที่ทำงาน เครื่องแบบแพทย์ทหารเรือยศเรือโทยังคงถูกสวมอยู่ใต้เสื้อคลุม เธอกำลังยืนชะเง้อหาพี่ชาย จู่ๆ ก็มีคนมาสะกิดไหล่เธอ

"นี่ พี่ออกมาตั้งนานแล้วไปไหนมา" ภาสกรถามเธอทำคิ้วขมวด ธิดารัตน์อ้ำอึ้ง พยายามยิ้มแหย๋ๆให้ภาสกร เพราะความซนของเธอบวกกับความหิว ทำให้เธอพลาดรอตอนพี่ชายเธอเดินออกจากประตู
"เค้าไปซื้อขนมกินมาอ่ะ ก็เ้ค้าหิวนี่นาพี่ก็" ธิดารัตน์บอกอย่างอายๆ ก่อนที่จะเดินนำภาสกรที่ยังทำคิ้วขมวดใส่เธอไป ภาสกรสะกิดไหล่เธออีกครั้ง "อะไรล่ะ เค้าขอโทษแล้วไง ไม่หายโกธรก็ตามใจ"
"เค้าหายแล้ว นี่่!!" ใบหน้าภาสกรเปลี่ยนไปเป็นหน้าทะเล้นทันที ธิดารัตน์ตบเข้าไปที่ไหล่ภาสกรอย่างแรงเสียงดังจนคนรอบๆข้างหันมามอง"เฮ้ย ทำอะไรเจ็บนะ"
"ทำยังกะไปอยู่ซะนานจนต้องโกธรที่ไม่อยู่รอ กะอีแค่ไปราชการสามวันสองคืน พี่นี่" ธิดารัตน์คิ้วขมวดบ้าง แต่ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ที่อาคารจอดรถ ยุทธการกับสุวรรณากำลังยกกระเป๋าเดินทางใส่ท้ายรถ เป็นจังหวะเดียวกับที่พี่น้องธิดารัตน์กับภาสกรเดินผ่านมาใกล้ๆพอดี

"เฮ้ยพี่กร นั่นมันยัยนาเอ้ยผู้กองสุวรรณานี่นา มากับใคร ทหารเรือด้วย" ธิดารัตน์ถามพี่ชายที่ตอนนี้ถอดชุดบลูสูทออกแล้วเพราะอากาศที่ร้อนอบอ้าว
"ชั้นจะไปรู้แกไหมล่ะ เห็นแต่ข้างหลัง ใส่หมวกด้วย เฮ้ยๆดูสิดูๆๆๆ" ภาสกรย้ำให้ดูสุวรรณาที่กำลังยื่นใบหน้าให้ชายหนุ่มหอมแก้ม "ไม่ยักกะรู้ว่าเพื่อนแกไวไฟขนาดนี้เลยยัยเอย"
"ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันแหละพี่ เห็นปกติที่กองก็มีหนุ่มๆมาจีบเยอะ แต่ก็ไม่เคยเห็นนาสนใจใครเลย หรือเป็นเพราะ หนุ่มคนนี้" ทั้งสองคนหันมองหน้ากัน

ยุทธการและสุวรรณาขับรถออกจากที่นั่นไป ปล่อยให้สองพี่น้องยืนมองด้วยความงวยงง ความเป็นจริงแล้ว ภาสกรเองก็หลงรักสุวรรณาอยู่เ่ช่นกัน เขารู้สึกเจ็บแปลบที่เห็นภาพแบบนั้น ความหวังที่จะได้ใกล้ชิดและจีบเธอมาเป็นแฟน บัดนี้มันไม่เหลือความหวังอีกต่อไปแล้ว ธิดารัตน์ได้แต่มองพี่ชายตัวเองด้วยความเห็นใจ เธอเองก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากอยู่นิ่งๆ เพราะสุวรรณาเองก็เป็นเพื่อนรักของเธอมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยเช่นกัน