วันนี้ 6 มีนาคม เป็นวันสำคัญของน้องอีกวันหนึ่ง งานประกาศผลรางวัลสุพรรณหงส์ทองคำ น้องเรามีชื่อเข้าชิงสาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมด้วย น่าเสียดายที่จัดไม่ได้เต็มที่ สรุปรายนามผู้ที่มาให้กำลังใจน้องถึงงานมีดังนี้

พี่เอ้น พี่กี้ พี่ปอง พี่แจง พี่หมี รถคันเดียวกัน พี่จักร พี่ปาย พี่เป้ พี่ปลิว รถคันเดียวกัน ส่วนพี่นั้ม ขับรถมาเอง เจ้าอุ้ย นั่งรถเมล์จาก ม. เกษตณศรีราชา และเชอรี่ ขับรถมากจา ม. เช่นกัน

เราก็นั่งรถไปจากหนองมนเช่นกันนะ ไปถึงที่เซนทรัลพัทยาบีชก็ราวๆ 5 โมง ยืนดูพรมแดงอยู่แป๊บนึง รีบขึ้นไปหาพวกพี่จักรพี่ปายพี่เป้ อยู่ตรงนั้นสักพัก รู้สึกอึดอัด คนเยอะ เหอะๆ เลยอาสาลงไปดูต้นทางที่พรมแดง

วันนี้เป็นอีกวันที่ใกล้ชิดกับดารานักแสดงแถวหน้าของประเทศอีกแล้ว สุดๆทั้งนั้น สวยๆทั้งนั้นเลย โดยเฉพาะพี่พลอย ขอชมหน่อยว่า สวยสมเป็นนางเอกมากครับ เล่นละครบทแรงๆ ร้ายๆมาหลายเรื่องแล้ว แต่พี่โคตรนางเอกอ่ะ ชอบๆ มากับพี่ต้าร์ แต่งชุดมากันอย่างกะเข้าพิธีแต่งงาน 555+

รอนานแส้นนาน น้องยังไม่มาสักที จนพี่ทุกคนมากันหมดและครับ แต่อยู่ข้างบน พี้กี้โทรลงมาบอกว่าจะลงมา ให้ดูน้องไว้ด้วย ถ้ามาแล้วคิดว่าไม่ทันจริงๆให้โทรไปบอกแกด้วย แต่สรุป น้องก็ยังไม่มาครับ พี่เอ้นกับพี่กี้ลงมาข้างล่างแล้ว พี่ปลิวก็มาถึงพอดี เลยยืนดูกันแป๊บนึง จนเค้าเริ่มเก็บอุปกรณ์ขึ้นไปข้างบนกันแล้ว เลยรีบขึ้นไป

ยัยหนวดไปไหน ใครรู้บ้าง ไม่มีคำตอบจากใครสักคนเลยว่าน้องไปไหน ทำไมยังมาไม่ถึง จนหน้าโรงภาพยนตร์ เลิกกันบันไดเลื่อนแล้วล่ะครับ พวกทีมงาน กับการ์ดก็ขึ้นไปข้างบนหมดแล้ว เราก็ยืนรอน้องกันตรงข้างๆบันไดเลื่อนนั่นแหละ แต่ มาเจอเอากับป้ายศิลาแผ่นนึง เป็นรูปดาว มีชื่อสลักว่า "หนึ่งธิดา โสภณ" ด้วย เฮ้ออ ใจชื้นขึ้นมาหน่อย ใกล้ๆกันมีป้ายชื่อจริงพี่โหน่งชะชะช่าด้วย เอ๋ พี่โหน่งได้ด้วยเหรอ หรือป้ายนี้ยังไง แต่ในใจเราคิดไว้ว่าถ้าน้องเดินมา จะให้ช่วยกันบัง ไม่ให้น้องเห็นป้ายแผ่นนี้

กำลังยืนงงๆ กับป้ายนั้นอยู่ ได้ยินเสียง "เห้" หันไปดู สาวน้อยชุดราตรีเกาะอกสีชมพูเดินผ่านไปแล้วโบกมือและยิ้มให้ ต่างคนก็พูดเหมือนกันหมด "อ่าวเฮ้ย" เดินขึ้นบันไดเลื่อนไปแล้ว กำลังยืนตะลึง พี่เป้เดินตามไปและ ติดหลังน้องเลย 555+ แกกวักมือเรียกอยู่ กำลังมึนงงกันทุกคน แล้วพอตั้งสติได้ ก็ตามกันขึ้นไปหมดเลย น้องเดินมา ไม่มีใครคุ้มกันมาเลย เดินมากับพี่แอน ตอนนั้นไม่มีใครสนใจด้วยล่ะครับ เพราะไปอยู่กันหน้าจอทีวียักษ์กันหมด พอน้องขึ้นไปข้างบนถึงเริ่มฮือฮากัน "หนูนาๆ" เสียผู้คนต่างตะโกนเรียก น้องหันมายิ้มให้อีกที ก่อนจะเดินเข้าไป

แล้วพวกเราก็ไปนั่งทานฮะจิบังกันครับ สนุกสนานเฮฮา ปนดราม่าบ้างเล็กๆน้อย อย่ารู้เลยว่าเรื่องอะไรอิอิ แล้วเชคทวีต พี่อาร์ตแกรีทวีตเพื่อนแกล่ะมั้ง ว่า อนันดา กับ หนูนา ได้รางวัลนักแสดงนำสุพรรณหงส์ ดีใจกันใหญ่ แต่สักพัก พี่แกก็ทวีตว่า ไม่ชัวร์ - -" ยังไงล่ะทีนี้ เฮ้ออออ แต่ก็ไม่นานอีกเช่นกัน ว่าชัวร์แล้ว คืออนันดา กับหนูนา แหม่ นักข่าวรู้กันไว้จริงๆเลย เพราะรางวัลจริงๆ ยังไม่ได้ประกาศเลย 555+ ยังนั่งลั้นลา ทานบะหมี่กันต่อ จนไปยืนดูจอทีวี

ตอนนั้นบอกได้คำเดียว ประทับใจสุดๆ น้องร้องให้ ทำให้เราน้ำตาคลอได้อีกแล้ว สุดๆ พวกเราเฮกันลั่นมากๆ ยืนยันได้ว่า เสียงคนประมาณ 10 คน กลบเสียงคนนับร้อยที่ยืนอยู่ตรงนั้นได้หมด ยินดีกับน้องสาวคนนี้ด้วยจริงๆครับ

แล้วเราก็ยืนรอน้องกันจนงานเลิก เห็นภาพในจอทีวีแล้ว ซึ้งใจสุดๆ ตอนที่น้องกอดกับพี่พลอย น่ารักมากๆเลยนะ มีแต่คนชม คนเริ่มทยอยเดินออกมากันแล้วครับ เยอะแยะมากมาย จนในที่สุดน้องก็ออกมาให้สัมภาษณ์เราก็ตะโกนเรียกกัน หนูนา อีหนวด หูกาง เห็นพี่กี้บอกว่า น้องสะดุ้งด้วยตอนให้สัมภาษณ์แล้วเราเรียกฉายาน้องต่างๆนาๆ ฮ่าๆ พอว่างจากไมโครโฟนน้องก็หันมายิ้มแล้วโบกมือให้เราเป็นระยะๆ

และก็ถึงพิธีการสำคัญ บูมครับ บูมมันตรงนั้นแหละ พี่ปลิวนำบูม เสียงดังมากๆครับ คนแถวนั้นหันมามองกันเต็มเลย คนน้อยแต่ใจใหญ่เน่อ สุดพลังกันจริงๆสำหรับเมื่อคืน แล้วเราก็รอๆๆ สักแป๊บเดียว คุณพ่อก็เดินมา ก็สวัสดีคุณพ่อกันไป น้องไอซ์ก็มาด้วยครับ น้องไอซ์ยกมือไหว้พี่ๆทุกคนเลย เด็กคนนี้น่ารักมากๆ ส่วนคุณแม่ เข้าไปอยู่ในรั้วแล้้ว หุหุ อยู่ดีๆ พี่กี้ที่ถ่ายรูปข้างใน ก็ให้สัญญาณให้เราบูมอีกที เพราะน้องกำลังให้สัมภาษณ์เรื่องเกียวกับพวกเรา ก็เลยจัดให้อีกรอบ ฮือฮากันได้อีก อิอิ

นานมากครับ กว่าน้องจะให้สัมภาษณ์เสร็จ แต่้น้องก็หันมาทักทายเราเรื่อยๆนะ ยังจำภาพได้อยู่เลย ถ้าใครนึกภาพไม่ออก เหมือนตอนที่เมย์โบกมือให้ด่างที่หน้าโรงแรม ตอนด่างขึ้นรถของคณะทัวร์อ่ะครับ รอยยิ้มแบบนั้น แล้วก็โบกมือให้แบบนั้นเลย พอสัมภาษณ์เสร็จ น้องก็ลงบันไดเลื่อนครับ ผมวิ่งไปคนแรก ไปลงบันไดธรรมดาที่ห่างออกไป น้องเจิดจรัสมาก เพราะบันไดเลื่อนตอนนั้น ว่างครับ มีน้องคนเดียวจริงๆบนนั้น เป็นภาพที่จะอยู่ในความทรงจำไปอีกแสนนาน สาวน้องชุดราตรีสีชมพู ยืนถือรางวัลเกียรติยศสูงสุดระดับชาติ ยืนยิ้มอย่างปลื้มปิติให้บรรดาช่างภาพ และแฟนๆ ประทับใจเหลือเิกิน

แล้วพวกเราก็เข้าไปล้อมครับ ไม่ได้ใกล้มาก คือ มันมีเจ้าหน้าที่ของงานพาต้วน้องไปที่ลิฟต์ครับ แต่พวกเราก็เดินเข้าไปปนคอยเป็นการ์ดด้วยอีก อิอิ ผมถือเสื้อพี่นั้มที่เขียนว่า "รักหนูนาสุดพลัง" อยู่ด้วย วันนี้เสียดายที่ป้ายไฟไม่มี แต่เราได้เสื้อพี่นั้ม และก็ถุง GTH อีกสองใบนั่นแหละครับ แต่ในใจคิด ป้ายใหญ่ไม่มี อุปกรณ์เชียร์ไม่พร้อม แต่เราเด่นมากๆ ด้วยหงส์สีทองตัวเล็กๆที่น้องถืออยู่ เพราะมันคือสุดยอด ที่สุดของที่สุดในคืนวันนี้แล้ว

ไปถึงหน้าลิฟต์ครับ ผมนึกขึ้นได้ว่า เสื้อที่ละลึกงานตกอยู่ในงาน ความหวังตอนนั้น 0% แล้วครับที่จะเจอ เฮ้อออ แต่ก็รีบเดินกลับไปหา ส่วนคนที่เหลือ ยืนรออยู่หน้าประตูกระจก ที่ทีมงานเค้ากันไม่ให้เข้าไปถึงส่วนที่รอลิฟต์ ที่้น้องอยู่ในนั้น คุณพ่อ กับน้องไอซ์ตามเข้าไปแล้ว อิเจ๊ทีมงานมันจะไม่ให้คุณแม่เข้าไปเว้ย คุณแม่ต้องบอกว่า แม่หนูนาค่ะ เค้าเลยยอม 555+

กลับไปหาเสื้อครับ ไม่เจอ เลยเดินกลับมาหวังว่าจะกลับมาสมทบกับที่เหลือหน้าลิฟต์ ปรากฏว่า พี่แอนเดินกลับมากับน้อง เฮ้ยยย ไปไหนอ่ะ น้องหันมายิ้มหวานให้ แล้วบอกว่า "อุ้ย เสื้อ" ฮ่าๆ มันจะเล่นอะไรอีก แล้วน้องก็อ่านตัวหนังสือบนเสื้อยืดผมสำเนียงผู้ดีชานเมืองกรุงเทพเลย 555+ "เกิลเจเนอเร๊ชั่นนน" แล้วก็ยิ้มให้ ฮ่าๆ เลยเดินตามน้องไป ไปออกอีกประตูนึงครับ เพราะคุณพ่อจอดรถไว้ชั้น 6 นั่นแหละ หุหุ แต่อิเจ๊คนเดิม มันกันไม่ให้พวกเราเข้าไป ไม่ค่อยชอบประโยคนึงครับ คือเข้าใจนะว่าเป็นหน้าที่ ที่ต้องอำนวยความสะดวกให้ดารานักแสดง แต่ไม่ควรใช้คำพูดที่ว่า "น้องหนูนาไม่อยากถ่ายรูปแล้วนะคะ" เห้อออ เซ็งจริงอะไรจริง ถามเจ้าตัวรึยังว่ายังไง หันไปมองหน้าน้อง น้องยังยิ้มร่า ให้เด็กๆที่ไปงานเดินตามถ่ายรูปกันเต็มไปหมด เหอะๆ แล้วพูดไปแบบนั้น มันมีผลกระทบเน่อเจ๊

แต่ เค้าก็ขวางประตูไว้แป๊บเดียวอ่ะแหละ ประมาณว่า หมดหน้าที่แล้ว ชั้นไปล่ะ ทางสะดวก เลยเข้าไปส่งน้องที่ลานจอดรถกันครับ คุยกันประมาณ 5 นาทีได้ ถ่ายรูปกันพอหอมปากหอมคอ แต่น้องอยู่ในรถอ่ะ เสียดาย ไม่ได้ถ่ายรูปกับน้องกับรางวัลเลย แต่ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้ก็ประทับใจไม่รู้ลืมแล้วครับ

"มีโอกาสได้สัมผัสกับรางวัล ของน้องด้วย รางวัลอันดับหนึ่งระดับประเทศด้วย แม้เพียงเสี้ยววินาที ก็มีความสุขที่สุด เพราะมันเป็นรางวัลของน้อง ที่สมควรจะได้รับมันจากความทุ่มเท"

จะจากกันอีกแล้ว เลยกล่าวสวัสดีุคุณพ่อ คุณแม่ พี่แอน น้องไอซ์ และน้องหนูนาด้วย น้องโบกมือให้ แล้วคุณพ่อก็ขับรถออกไปจากตรงนั้น ตามธรรมเนียม แม้่รถจะออกไปแล้ว เรามักจะโบกมือส่งตามหลังเป็นคนสุดท้ายตลอด และเมื่อวานก็ไม่ลืมทำแบบนั้น

"จากคืนที่มืดมิด สู่วันที่ฟ้าใส.... เลือกเพลงนี้มาประกอบแฟนแอคเ้ค้านี้เพราะว่ามันมีความหมายของมันอยู่ในตัว จากเด็กผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง วันนี้กลายเป็นดาวเจิดจรัสอันดับ 1 ของวงการบันเทิงไทยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว"

ระหว่างนั้นไปนั่งรอพี่กี้กับพี่เอ้นกินเคเอฟซีครับ คุณแม่โทรมา จำประโยคคุณแม่ได้ไม่หมดนะครับ เอาคร่าวๆ

คุณแม่ : "ขอบคุณทุกๆคนมากนะคะ ที่คอยให้กำลังใจหนูนามาตลอด ที่หนูมีทุกวันนี้ได้เพราะทุกคนนะคะ ขอบคุณมากจริงๆค่า เดินทางกลับโดยปลอดภัยนะคะ"

แล้วน้องก็พูดบ้าง

หนูนา : "เย้้ ขอบคุณทุกคนจริงๆนะคะที่มากันในวันนี้ ขอบคุณคนที่ไม่ได้มาด้วยที่เป็นกำลังใจให้หนูเสมอมา"

แล้วพี่นั้มรึเปล่าไม่แน่ใจ แซวน้องว่า "ไปเที่ยวกันไม๊"

หนูนา : "เดี๋ยวเค้าร้องให้ทุกคนฟังน๊าาาาา ... ไปเที่ยวกันไม๊ จะไปก็รีบไป ไปกับพี่แล้วสบาย เดี๋ยวพี่พาไปกิน ตับ ตับ ตับ "

พวกเราช่วยกันตับๆๆๆๆ พร้อมกัน ฮามาก 555+ เสียงน้องตอนนั้น รั่วมากๆ อิอิ ชอบนะเวลาตัวเองเป็นแบบนี้ รั่วๆ น่ารักดี ฮ่าๆๆๆ

แล้วก็ลงไปข้างล่างครับ ไปถ่ายรูปหมู่กันตรงพรมแดงหน้างาน กว่าจะถ่ายได้ นานอยู่ โพสต์กันจนเมื่อย เพราะพี้เป้แกใช้นิกรไม่เป็น ฮ่าๆๆ ไหนจะรอจังหวะที่หงส์เปลี่ยนเป็นสีทองอีก เมื่อยตับมากๆเลย พอถ่ายกันเสร็จก็แยกย้ายกันกลับครับ รถใครรถมัน เห้อออ มีความสุขจริงๆ

มากับรถพี่จักร พี่จักรเปิดเพลงน้องฟัง ได้บรรยากาศมากๆเลย เมาส์มอยกันไปตลอดทางเรื่องน้อง และก็เรื่องอิ่นๆ สนุกสนานมาก คนที่มีความสุข เห็นจะเป็นพี่เป้ละครับ มีหนุ่มนั่งปะกบซ้ายขวา 555+ ผมกับพี่ปลิว พี่จักรมาส่งตลาดหนองมน ราวๆห้าทุ่มสี่สิบครับ รีบโบกมอไซค์รับจ้างกลับหอ แล้วมาเมาส์มอยกันต่อ เป็นอันเสร็จภารกิจ

"ยินดีกับน้องหนูนาด้วยครับ สำหรับรางวัลอันสูงส่งนี้ มันจะเป็นเกีียรติประวัติให้ครอบครัวน้องตลอดไป พี่พิมพ์อยู่นี่ น้ำตาเริ่มไหลและ ปลื้มแทนน้อง แทนทุกคนด้วยที่ไม่มีโอกาสได้มาเจอกับเราวันนี้ เชคข่าวทั้งคืน เชค Feedback มีแต่คนชมว่า น้องน่ารักที่สุด แม้แต่งานประกาศผลรางวัล ซึ่งไม่ใช่ในภาพยนตร์ ทุกคนก็อินไปกับน้องตอนที่น้องร้องไห้บนเวที ตรงนี้แหละที่ได้ใจคนทั้งประเทศไปครองแล้วครับน้ิอง แต่ต่อไปงานน้องจะหนักขึ้น ขอให้จดจำสิ่งดีๆในวันนี้เอาไว้ เพื่อเป็นกำลังใจให้เราทำงานหนักในวันข้างหน้าต่อไป และพี่ๆจะเป็นกำลังใจให้น้องเสมอ ถ้าท้อ หรือเหนื่อย อย่าลืมนะ พี่ๆพร้อมจะส่งกำลังใจไปช่วยน้องตลอดเวลา เข้าบอร์ดมาได้ทุกเมื่อเมื่อต้องการความบันเทิง อิอิ"

ปล. เพลงกินตับเมื่อคืนฮามากเลย แต่ชอบมาก รั่วได้ใจยัยหนวด 5555+
ปฮ. ขอบคุณพี้กี้สำหรับคำพูดที่คุณแม่พูดนะครับ ผมจำได้ลางๆจริงๆ

Arm Oppa
(nirakan)