ตัดสินใจอยู่นานโข กลับไปกลับมาอยู่สามสี่รอบ ขนาดอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แบกเป้แ้ล้ว แต่ก็ยังตัดสินใจไม่ได้อยู่ดี จนในที่สุดก็ตัดสินใจ ลงกลอนประตู

วันนี้ตัดสินใจ ลงตรงถนนศรีนครินทร์ ตัดกับมอร์เตอร์เวย์ ใกล้ๆสถานีรถไฟหัวหมากนั่นล่ะครับ นั่งรอรถประจำทาง โอ่ย ไม่มีสักคัน เปิดดู Twitter พี่บุ๊กบอกว่า น้องมาุึถึงแล้ว ว้าา ไม่ัทันรอรับซะแล้ว ไม่เป็นไร นั่งรอรถอีกเดือบครึ่งชั่วโมง กว่าจะมี 145 ผ่านมาคันนึง รถแดงด้วย บร๊ะจร๊าว คนแน่นเอียด กว่าจะไปถึงบิ๊กซีลาดพร้าวก็เล่นเอาหัวฟูเลย

มาถึงก็ขึ้นไปข้างบน เจอพี่กนก พี่ปาย พี่ตูน นั่งกันอยู่สามคน เหอะๆ แล้วพี่บุ๊ก พี่งิ้มที่มาถึงแล้วไปไหนกันไม่รู้ นั่งไปสักแป๊บนึงก็มีอีกหลายๆคนทยอยเข้ามาครับ มีน้องนักเรียนม.ปลายจากปราจีนมาด้วย (พี่ขออภัย จำชื่อน้องไม่ได้จริงๆ T T) แล้วน้องหนูนาก็เดินออกมาจากฉาก มากับพี่เลี้ยงในกองนั่นแหละครับ เดินมาถึง "ไปเข้าห้องน้ำ ไปด้วยกันไหม" >_< ดูถามเข้า เหอะๆ น้องๆจากปราจีนดีใจกันใหญ่ เจอกันครั้งแรกสินะ

ระหว่างนี้เลยคุยกันเรื่องโปสการ์ดครับ ของ AIIZ ที่มีโปสการ์ดรูปน้อง พี่ปายแกไปจัดหาเบอร์ของเซนทรัลมาเกือบทั่วประเทศไทยเลย แกอยากให้ผมช่วยสองที่ คือที่พัทยา เซนครัลเฟสติวัลพัทยาบีช และเซนทรัลเซนเตอร์เฟสติวัล แกเลยโทรไปถามแล้ว ปรากฏว่า ที่เซนทรัลเซนเตอร์ยังเหลืออยู่สามใบ เลยบอกให้เค้าเก็บไว้ให้ แล้วให้ผมไปเอาวันรุ่งขึ้น

น้องออกไปสักพักก็กลับเข้ามา คุยกันแป๊บนึง แล้วก็ไปถ่ายต่อ ผมเลยลงไปหาซื้อหนังสือ ร้านนายอินทร์ด้านล่าง แต่หนังสือเล่มที่หา ดันไม่มีซะงั้น แวะซื้อแดรี่ควีนส์ ก่อนจะไปรอลิฟต์แก้ว จอร์จมาก กินไอติมหมดแก้วแล้ว ลิฟต์ยังไม่มา T T กว่าจะได้ขึ้นไปเกือบสิบนาที ขึ้นไปถึง พวกข้างบนบอก "ไอ้อาร์ม มึง ไม่ทัน พี่เต๋อมา" เราก็ตกใจ ถามกลับไป "เต๋อไหนพี่" - -" พี่ๆเค้าบอกกลับมา "เต๋อฉันทวิทย์" ไอ้เราก็นึกว่าพี่ๆเค้าอำอ่ะนะ สักพัก โน่นเลย เดินออกมาพร้อมน้อง ประมาณว่า พ่อกับลูกอ่ะ โอ้ย แจ๊กพอร์ตจริงๆ ได้เจอตัวเป็นๆแล้วดีใจๆ ยกมือไหว้พี่เค้าทีนึงด้วย หุหุ

อยากถ่ายรูปกับพี่เค้า แต่หนวดน้อยของเราไม่ยอมออกซะที หึหึ เราเลยเดินเข้าไปบอก "พี่เต๋อครับ ขอถ่ายรูปด้วยรูปนึงสิครับ" พี่เค้าบอกว่า "อ้อได้ครับ" ซึ่งตอนนั้น หนวดน้อยยังไม่เดินออกไปจากซีน เหอะๆ เราเลยหันไปบอก "หนูนา ไปก่อนๆ จะถ่ายบ้าง" น้องหันมามองค้อน -*- เอาและไง เจ้าแม่จะลงไหมเนี่ย สรุปก็ได้ถ่ายรูปกับพี่เต๋อ (กล้องพี่กี้ ส่งให้ด้วยยยยยย) แล้วเราก็สลับกับพี่กี้ ถ่ายให้พี่แกรูปนึงเหมือนกัีน จากนั้นก็ล่ำลากันไปครับ เฮ้อออ พี่เต๋อสูงกว่าเราอีกแฮะ ประมาณ 2-3 เซนต์

วันนี้น้องออกมานานมาก นั่งคุยนานมากๆเลยครับ คุยกันเรื่องเสื้อผ้ากับพี่ป๋วย ดาวดวงใหม่รอบๆหนึ่งธิดา อิอิ คุยกันไปเรื่อยๆเปื่อยๆ อิจฉาพี่อาร์ตสุดๆ ได้เป็นผู้ชายคนแรกที่ให้กุหลาบน้องเนื่องในโอกาสวาเลนไทน์ พวกเราคุยกันอยู่กับน้องนานมากๆ ยังน่ารักไม่มีเปลี่ยนนะเด็กคนนี้ คุยเก่ง สนุกสนามเฮฮากันไป

แล้วพี่ที่กองก็เดินมาตามไปเข้าฉาก วันนี้เป็นครั้งแรกเลยที่ได้สังเกตุการณ์กองถ่าย เพราะมีการถ่ายทำฉากขับรถที่ลานจอดรถ เหอะๆ แต่ดูนานไม่ได้เพราะแพ้แสงไฟจ้าๆ โดนสปอร์ตไลท์ส่องตานานๆแล้วตาจะพร่าน่ะครับ เลยออกมายืนดูไกลๆ พวกยิงรูปก็ยิงไป (เออนึกขึ้นได้พี่อาร์ตยังไม่ได้ส่งรูปที่ผมยืนพิงกำแพงให้เลย จัดด้วยนะ)

ตอนเลิกกอง มีเวลาคุยกันไม่นาน วันนี้คุณแม่ไม่มา ให้คุณพ่อมารับน้องแทน คุณพ่อเทห์มากครับ มีผ้าพันคอด้วย หุหุ เพิ่งจะรู้เหมือนกันว่าน้องหนูนาเล่น"กระดานชนวน"ด้วย - -" คุยกันหลังฉากแล้ว ยังไปต่อกันที่จอดรถ ไม่ได้ไปสักที เหอะๆ วันนี้แทบจะยังไม่ได้คุยอะไรกันเลย นอกจากตอนมาถึงบอกน้องไปว่า "หนูนา พี่แว่นดำกับพี่อ๋องฝากความคิดถึงมา" น้องก็ยิ้มๆ ต้องมาเห็นเองว่ะพี่ปลิว เหอะๆ อธิบายไม่ถูก อิอิ จะกลับแล้ว อยู่ดีๆน้องทักขึ้นมา "อ้าว ว่าไงคะ SWAT" วันนี้ผมใส่เสื้่อดำสกรีนคำว่า SWAT อ่ะครับ ผมยังไม่ทันได้เตรียมตัว น้องบอกว่า "อ่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่าวอย่าเงียบสิคะ" จำไม่ได้เหมือนกันว่าพูดอะไรกับน้องไปบ้าง แต่น้องพูดถึงเรื่องการ์ดว่าอยู่กับแม่ จำได้อย่างเดียว ว่าุถามว่า "จำชื่อพี่ได้รึยัง จำไม่ได้ให้ไปถามคุณแม่ดูนะ" น้องทำหน้ามึนใส่เล็กน้อย เหอะๆ ก่อนที่จะโดนคุณพ่อเรียกขึ้นรถ

ว้าาา ไปซะและ ยังไม่อยากให้ไปเลย แต่ทำยังไงได้ พรุ่งนี้น้องมีสอบอีกตอนเช้า ก็กลับไปพักผ่อนเถอะนะ แล้วก็ตามเคย ขึ้นรถแล้วทุกครั้งน้องจะต้องเปิดกระจกมาโบกมือ วันนี้ก็เช่นเดียวกัน เปิดกระจกมาโบกมือให้ทุกคน ไอ้เรายืนอยู่ท้ายๆแถวอ่ะ ยิ้มให้น้องแล้วก็โบกมือให้ น้องก็็ยิ้มให้ ก่อนที่จะทำหน้าเคืองๆแล้วก็ชี้นิ้ว หุหุ แค่เพียงสบตากันนิดเดียวก็ทำให้หัวใจชุ่มชื่นแล้วล่ะครับ รู้นะว่าเคืองเรื่องพี่เต๋อ 555+ เค้าขอโทษษษษษษ

จากนั้นก็ไปกินจิ้มจุ่มกัน ข้างๆบิ๊กซีนั่นแหละครับ ผมแบกขาตั้งกล้องช่วยพี่กี้แก แบกของมาพะรุงพะรังมากๆ เหอะๆ โต๊ะเดียว 19 คน ซัดห่อยจ้อเค้าหมดกะละมัง หมี่หยกด้วย จนเค้าไม่เสิร์ฟสองอย่างนี้อีกเลย อย่างเซ็ง กินไปได้ไม่เยอะครับ เพราะตั้งใจไว้แล้วว่าจะพยายามลดความอ้วนลงหน่อย เพราะอ้วนมากไปแล้ว เหอะๆ สนุกสนานกันไป จนเวลาล่วงเลยไปถึงสี่ทุ่มกว่าๆแล้ว จำได้เวลาต้องขอตัว เลยฝากเงินไว้กับพี่ปอง จริงๆ มันคนละ 119 บาทเอง แต่ก็ให้ไปนั่นแหละครับ 200 จากนั้นก็ล่ำล่าทุกคน พี่กี้ถามขึ้นมา "เมิงจ่ายเงินยัง" ผมก็บอก "จ่ายแล้ว" ทุกคนพูดพร้อมกัน "งั้นมึงไปได้และ" แบบว่าเอาฮา แต่พี่ๆทุกคนก็ยิ้มให้ผม โบกมือลากันด้วย ผมสวัสดีพี่ทุกคน

จะบอกว่าการล่ำลากันแบบนี้แหละ ที่ผมประทับใจที่สุด ใครจากไหนไม่รู้ ไม่ได้เป็นญาติพี่น้องกัน รู้จักกันจากในเว็บดาราคนหนึ่ง(ที่ผมไม่คิดว่าเค้าเป็นดาราเลย) แล้วมากรี๊ด มาให้กำลังใจเธอคนนั้น แล้วจบงานก็มานั่งทานอาหารร่วมกัน คุยกันอย่างสนุกสนาม ยิ้มให้กัน ทักทายกัน โบกมือล่ำลากัน มันเป็นมิตรภาพที่ไม่รู้จะหาคำไหนมาอธิบายนะครับ

ผมรักพวกพี่ๆ น้องๆทุกคนที่นี่ โดยเฉพาะยัยหนวด อยากจะบอกว่ารักมากกว่าหลานสาวตัวเองอีก(ผมไม่มีน้องสาว อาจจะเพราะไม่มีน้องสาวก็ได้ เลยอยากจะให้ความรักส่วนนี้ไป)อยากจะให้จำไว้เสมอ ถึงแม้้้เวลาที่ไม่ได้พบกัน ไม่ได้ไปทานข้าว ไม่ได้ไปร่วมก๊วน หรือไม่ได้ไปให้กำลังใจถึงที่ แต่ยังไงซะ ใจผมก็ไปถึงเสมอครับ

เรียกแท็กซี่ไปเอกมัย ระหว่างทางก็เปิดเพลงฟังไปเรื่อยๆ เพลงคำถามของท๊อฟฟี่ก็ถูกเปิดขึ้นมา ปกติเพลงนี้จะแทบไม่เคยถูกเรียกขึ้นมาเล่นเลยเวลาเล่นเพลงแบบ Shuffle อารมณ์ผมมักไปกับเพลง ฟังเพลงเพราะๆ ก็มีความสุข แต่บางครั้งฟังเพลงเศร้าๆก็ทุกข์ไปเลย ทั้งๆที่ตอนนั้นอาจกำลังมีความสุขอยู่ก็ตาม เป็นคน Sensetive ครับ

และในวันนี้เมื่อฉันนั้นได้พบเธอ ก็รู้สึกว่ารัก แต่ให้ความหมายไม่ได้ ก็ไม่รู้....ไม่รู้ว่าจะนิยามอย่างไร ~*

วันนี้ถึงเอกมัยได้เวลาเหมาะเจาะ เพราะมาุถึงนั่งรอแค่ 10 นาทีก็ได้เวลารถออกแล้ว แถมสุขุมวิทวันนี้รถไม่ติดด้วย รถออกเอกมัยห้าทุ่ม ถึงบางแสนเที่ยงคืนเศษๆเอง กลับมาก็ตามประสา เปิดคอม เชคสถานะ เชคทวิตเตอร์ เชคเฟสบุ๊ก เชกบอร์ดอื่นๆ ก่อนที่จะนอน เพราะตอนเช้ามีภารกิจต่อ

แหม่ คิดว่าจบแล้วล่ะสิ มันยังไม่จบ หึหึ

เช้าวันรุ่งขึ้น ออกจากหอตั้งแต่ 9 โมง เดินทางไปพัทยาครับ ไปรับโปสการ์ดรูปน้องที่ AIIZ เซนทรัลเซ็นเตอร์ เกลียดรถป. 2 สายตะวันออกที่ออกจากเอกมัยที่สุดเลย ประเป๋ารถทรามสุดๆ คือถ้าใครขึ้น ให้ระวังเรื่องเงินทอนให้ดี ถ้าไม่ทวงมัน มันจะเนียนลืม ไอ้เีราก็ไม่เคยนั่งรถเมล์ไปลงพัทยาด้วยสิ ก็บอกมันพัทยาเหนือ แต่เราอ่ะ ลงผิด เราลงตรงบางละมุง ไกลชิบหาย กระเป๋ามันก็ไม่บอกด้วยว่ายังไม่ถึง - -"

เดินไปเรื่อยๆครับ ไม่ได้เอาเสื้่อคลุมมาด้วย แดดก็ร้อน(กลับมาถึงห้อง แขนซ้ายดำอยู่ข้างเดียว) กว่าจะเจอมอร์ไซค์รับจ้าง โบกแล้วบอกว่า เซ็นทรัล เค้าก็พาไปครับ เซนทรัลบีช - -" เท่าที่คำนวณดู จากจุดนั้น ระยะทางประมาณ 4 กิโลได้ ค่าโดยสาร 120 บาท =[]= โอเค จ่ายๆ แล้วก็โทรติดต่อ AIIZ เค้าบอกว่า ร้านอยุ่เซ็นทรัลเซนเตอร์ค่ะ โอ้ย มาผิดที่อีก เลยเรียกมอร์ไซค์ตรงนั้น ให้ไปส่งที่เซนทรัลเซนเตอร์ ระยะทางพอๆกับตลาดหนองมนมาหอเรา ค่ามอไซค์น่าจะราวๆ 15-20 บาท แต่ ค่ามอร์ไซค์ 40 บาท โอ้ววว + ของเก่า 120 + รถเมล์ 20 บาท หายไปและ 200

ในที่สุด เราก็เจอร้านครับ พี่ที่ดูแลร้านใจดีมากเลย น่ารักด้วย เีสียดายไม่ได้ถ่ายรูปเจ๊เค้ามา เหอะๆ เจ๊เค้าก็ถาม ทำไมเอาแต่รูปหนูนา ไม่เอารูปคนอื่นไปด้วยเหรอ เราก็เลยบอกเค้าไปว่า เป็นกลุ่มแฟนคลับหนูนาครับ เมื่อวานตอนที่โทรติดต่อก็อยู่ที่กองถ่ายน้องก็อยู่ใกล้ๆ พี่เค้าเลยบอกว่า ทุ่มเทกันจริงๆนะ เหอะๆ ทุ่มไม่ทุ่มเดือนนี้ก็หมดไปเยอะและกับเด็กคนนี้เนี่ย เหอะๆ

สรุปได้มาสามใบครับ

ใบแรก ผมเก็บไว้
ใบที่สอง ของพี่ปาย เพราะเป็นคนติดต่อ
ใบที่สาม ให้พี่สาวแสนน่ารักของผมพี่แจงนั่นเอง อิอิ

กลับมาถึงหอ บ่ายโมงสิบนาที เหอะๆ สายแล้วสิบนาที น้ำไม่อาบมันละครับ เปลี่ยนเสื้่อผ้าไปเรียนเลย เหอะๆ รีบแทบตาย ไปถึงอาจารย์ยังไม่มา เหอะๆ

"ให้รู้เอาไว้ว่า มีใครหลายคนที่อยากมาเจอแต่ยังไม่มีโอกาสมาอีกมาก สำหรับพี่ จะพยายามหาโอกาสไปเจอน้องบ่อยๆ ดีใจที่น้องจำพี่ได้ แม้จะยังจำชื่อไม่ได้ก็เถอะ ก็ให้มันเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว โรแมนติกดี ป๊าดดดด เอาเถอะๆ ปิดเทอมแล้ว สบายไปอีกหน่อยนึง แต่งานก็ยังเยอะเหมือนเดิมนะ พักผ่อนมากๆ เหนื่อยก็พักเน่อ อย่าไปฝืน แล้วเจอกันวันแห่งความรัก อิอิ"

Arm Oppa
(nirakan)