- ล่าสุด
- 14-6-2011
- โพสต์
- 485
- ลงทะเบียน
- 6-10-2010
- สำคัญ
- 0
  
- โพสต์
- 485
- โรฮัน
- 93
|
โพสต์เมื่อ 19-10-2010 07:49:50
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย jom_bk เมื่อ 8-12-2010 12:17
บทสนทนาระหว่างก้อยกับด่าง
ก้อย : "ส่งมาทำไม... ไหนบอกว่ายังไงก็จะไม่แต่งกับเรา?"
ด่าง : "เรา... แค่อยากจะขอเวลาคิดน่ะ"
ผู้ชายต้องการเวลาจริงๆ นะ ผมเห็นจริงอย่างนั้น ถ้าไม่สามารถหาเหตุผลหรือคำอธิบายให้ตัวเองยอมรับได้ ผู้ชายจะไม่ยอมตัดสินใจอะไรเลย
ความรู้สึกที่ด่างมีต่อเมมันเกิดขึ้นเพียงไม่กี่วัน ไม่แปลกอะไร ที่ด่างจะต้องรู้สึกสับสนใจตัวเอง เพราะสาเหตุที่ทำให้เกิดความรู้สึกแบบนั้นขึ้น มันมีหลายอย่างประกอบกัน
อยู่ในต่างประเทศ อากาศหนาวๆ บวกกับความเหงาจากการถูกทอดทิ้ง ในเวลาที่ด่างต้องการใครซักคน คนที่อยู่ตรงหน้าด่างในตอนนั้นก็คือเม บรรยากาศรอบๆ ตัว และสถานการณ์มันบีบบังคับ จนทำให้ด่างต้อง "เผลอใจ"
ขนาดกับแฟนที่คบกันมาแปดปี ยังไปกันไม่รอด แล้วกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นเพียงไม่กี่วัน กับคนที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อของกันและกัน มันจะคงทนถาวรได้ซักแค่ไหน และมันจะเรียกว่า "ความรัก" ได้รึเปล่า?
แต่ถึงยังไงด่างก็เผลอใจไปแล้ว ปัญหาก็คือ หลังจากนี้ไปจะทำยังไง?
บทสนทนาระหว่างด่างกับเม
ด่าง : "คุณจะให้ผมทำยังไง... เราเพิ่งเจอกันแค่ไม่กี่วันเองนะ"
เม : "... ก็ใช่ไง... แล้วคุณจะมาแคร์ทำไมล่ะ... เราไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ"
น่าประหลาดตรงที่... ทำไมเมถึง "เชื่อมั่น" ว่าความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อด่างคือ "ความรัก"
ในขณะที่ด่างกลับ "ไม่แน่ใจ" ว่าความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อเมคือ "ความรัก"
ทั้งๆ ที่ ความรู้สึกที่ทั้งสองคนมีให้กัน มันก็คือความรู้สึกเดียวกัน
ถ้าเราเชื่อว่าผู้หญิงคือผู้เชี่ยวชาญในด้านอารมณ์ และผู้ชายคือผู้เชี่ยวชาญในด้านเหตุผล ผู้หญิงก็น่าจะเป็นฝ่ายที่เข้าใจความรักได้เร็วกว่าผู้ชาย เพราะแท้จริงแล้ว... ความรักมันก็จัดว่าเป็น "อารมณ์" ชนิดหนึ่ง
บทสนทนาระหว่างด่างกับเม
ด่าง : "แล้วคุณล่ะ... ชอบมื้อไหนมากที่สุด"
เม : "... ชั้นชอบมื้อนี้"
จะบอกว่ารสชาติอาหารมันดี หรืออร่อย ก็คงจะไม่ใช่ เพราะยังไม่ได้จิ้มใส่ปากเลยซักคำ
ความหมายที่แท้จริงก็คือ...
?ชั้นชอบมื้อนี้ เพราะมื้อนี้ เป็นมื้อที่ชั้นได้ทานกับคนที่ชั้นรัก?
?ชั้นซาบซึ้งใจ ตื้นตันใจ อิ่มเอมใจ และมีความสุขที่สุด?
ขนาดยังไม่ได้จิ้มอาหารใส่ปากเลยซักคำ... ยังอิ่มได้ (คิดดู)
บทสนทนาระหว่างด่างกับดีเจ (พี่อ้อย)
ด่าง : "เมื่อปีที่แล้วผมไปเที่ยวเกาหลี ได้เจอกับผู้หญิงคนนึง เราเที่ยวด้วยกันไม่กี่วัน แต่ผมรู้สึกว่าผม... จะรักเค้า แต่เค้าบอกว่าผมอาจจะคิดไปเอง"
พี้อ้อย : "แล้วคุณด่างคิดว่าเป็นอย่างนั้นรึเปล่าคะ"
ด่าง : "ถ้าผมคิดไปเอง ผมก็คงเป็นคนคิดนาน... นี่ก็ผ่านมาเป็นปีแล้ว ผมยังคิดถึงเค้าอยู่เลย ผมยังอยากเจอเค้าทุกวัน... พี่คิดว่าผมควรจะเลิกบ้าได้รึยัง"
ถ้าทฤษฎีที่ว่าด้วยเรื่อง "อารมณ์" และ "เหตุผล" เป็นความจริง
ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง... ใครจะน่าสงสารมากกว่ากัน
ผู้หญิง ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง ตัดสินใจด้วยความรู้สึกของตัวเอง ก็เลยเข้าใจความรักได้เร็วกว่าผู้ชาย
ผู้ชาย เชื่อมั่นในเหตุผล ตัดสินใจด้วยเหตุผล ก็เลยต้องใช้เวลานาน กว่าจะเข้าใจความรัก (ซึ่งบางทีมันก็สายเกินไป)
ถ้าทฤษฎีที่ว่า "ความรัก" คือ "อารมณ์ชนิดหนึ่ง" เป็นความจริง
ผู้ชายจะเป็นพวกที่เข้าใจความรักได้ยากมาก... อาจจะถึงขั้น... ไม่มีวันเข้าใจเอาเสียเลย
เพราะมันมัวแต่คิดอยู่นั่นแหละ ยิ่งคิดก็ยิ่งห่างใกลหัวใจตัวเองออกไปทุกที
เพราะฉะนั้น คำว่า "รัก" จากปากของผู้ชาย น่าจะเป็นอะไรที่เชื่อถือไม่ค่อยได้ คือ พูดไปแบบไม่รู้ความหมายน่ะ แต่ที่ผู้ชายชอบพูดคำนี้บ่อยๆ ก็เพราะ... รู้ว่าผู้หญิงชอบคำนี้
สำหรับผู้ชายน่ะ คำพูดที่พอจะเชื่อถือได้ และใกล้เคียงกับคำว่า "รัก" มากที่สุด ก็คือคำว่า "ชอบ" เพราะฉะนั้น ถ้ามีผู้ชายคนไหนบอกว่า "รัก" ผู้หญิงก็ควรจะรู้ได้ในทันทีว่า... ไม่ได้แปลว่า "รัก" จริงๆ แต่แปลว่า "ชอบ" หรือ "ชอบมาก" ต่างหาก
|
|