[FanAc]07/01/2554 รักแรกพบ ณ BigFam BigFan ร้านสโมสรฯ

nirakan

เคยเห็นพวกแฟนๆ K-Pop เค้าชอบเขียนกัน วันนี้เลยเขียนดูมั่ง ยาวไปไหนเนี่ย ใจความสำคัญ อ่านแค่ตรงสีชมพูก็ได้ครับ หรือจะเปิดผ่านไปเลยก็ได้ ไม่ว่ากัน หรือใครอยากจะเขียนบรรยายก็ต่อได้เลยนะครับ ^^

=========================================================

วันที่ 7 มกราคม ปีพุทธศักราช 2554 วันนี้เป็นวันพิเศษที่สุดแสนจะพิเศษวันหนึ่งของผม ตีสองครึ่งแล้ว กว่าจะกลับมาถึงหอได้ และกว่าจะได้หลับได้นอนก็ตีห้ากว่าๆแล้ว จะต้องตื่นไปงานสำคัญครั้งหนึ่งในชีวิต ต้องออกจากที่ซุกหัวนอนประมาณบ่ายโมง

ตื่นเต้นมากเพราะว่าวันนี้จะได้เจอกับเจ้าหญิงโรฮันน่า(ผมชอบเรียกเธอแบบ นี้) หรือน้องหนูนา หนึ่งธิดา โสภณ เป็นครั้งแรก ถ้าใครไม่รู้จักผมก็ไม่รู้จะบอกว่าอะไรดี แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะบางคนที่เค้าไม่ได้สนใจจริงก็ไม่ทราบว่าน้องคนนี้คือใครเหมือนกัน แต่สำหรับผม น้องเป็นเหมือนนางฟ้าองค์นึงที่เมื่อคิดถึง จะทำให้ผมมีกำลังใจในการทำสิ่งต่างๆต่อไปได้เลยทีเดียว น้องคนนี้ มีชื่อจริง และนามสกุล ขึ้นต้นด้วยตัวอักษรภาษาอังกฤษเหมือนผมด้วย และก็เกิดเดือนพฤษภาคมเหมือนกัน วันที่ก็ลงท้ายด้วย 8 เหมือนกันซะอีก ไม่รู้จะมีอะไรที่เหมือนๆอีกไหม จะพยายามค้นหาในตัวน้องแล้วกันนะครับ

สิบโมงเช้า ตื่นขึ้นมาจากที่นอน ห้าชั่วโมงกับการนอน ไม่เพียงพอแน่กับการที่ต้องเดินทาง และเป็นการเดินทางที่โหดที่สุดที่ผมจะต้องเดินทางด้วยมอร์เตอร์ไซค์ของพี่ หนุ่ย ด้วยระยะทางไปกลับ 214 กิโลเมตร จากบางแสน สู่ร้านสโมสรคริสตรัลปาร์ค เลียบทางด่วนรามอินทรา  - เอกมัย กิจวัตรแรกที่ต้องทำหลังจากตื่นนอน ไม่ใช่ล้างหน้าแปรงฟัน แต่มันเป็นการเชคข่าวสารประจำวัน Twitter Facebook NNFCWebboard TFS และอื่นๆอีกมากมาย ก็เข้าไปแชตกับพี่ๆสตาร์ฟ และสมาชิกอีกหลายคนใน"รูหนู" (อยากจะใช้คำนี้เรียกน่ะครับ ไม่ได้หมายความว่ามันรกนะ แต่ที่เรียกรูหนู เพราะมันเป็นที่สำหรับต้อนรับ"หนูนา" ที่จะมาเมื่อไหร่ ก็จะมีสมาชิก และก็ทีมงานอีกมากมายรอต้อนรับเสมอ และจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป) พอเที่ยงก็ออกไปหาอะไรทาน บ่ายโมงจึงไปรับรถจากพี่หนุ่ย

ขี่ออกจากบางแสนมาตอนบ่ายโมงสิบนาที แดดร้อนมาก แต่ขอบอกว่า ไม่กลัวแดดครับ ไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น ในชีวิตนี้ไม่เคยขับหรือขี่รถเข้ากรุงเทพด้วยตัวเองเลยแม้แต่ครั้งเดียว มันจะเป็นครั้งแรกและครั้งประวัติศาสตร์ด้วย เพื่อน้องคนนี้โดยเฉพาะ

มาถึงท่าอากาศยานสุวรรณภูมิประมาณ บ่ายสามโมงครึ่ง ที่ต้องแวะมาที่นี่ เพราะนัดเจ๊เมย์คนสวยไว้ ว่าจะมารับของขวัญที่จะนำไปให้้น้อง นั่นคือ Couple Bear เป็นหมีสองตัวคู่กันครับ มีเพียงคู่เดียวในโลกนี้เท่านั้น เพราะเป็นหมีที่เจ๊เมย์เย็บเองกับมือ ซึ่งผมสั่งพี่สาวของผมคนนี้ไว้(ยังไม่ได้จ่ายตัง - -") เอารถมอร์เตอร์ไซค์ไปจอดไว้ที่บัสเทอมินอล แล้วก็นั่งรถเวียน ขึ้นไปรับของที่เค้าเตอร์เชคอิน K11 (อ่านว่า กิโลวันวัน) เสร็จแล้วก็รีบกลับมาเอารถแล้วเดินทางต่อ

ถนนลาดพร้าว จากบางกะปิถึงเลียบทางด่วนเอกมัย รามอินทรา รถเยอะมาก กว่าจะหลุดมาได้ ใช้เวลาพอสมควร และในที่สุด ก็มาถึงงานที่เวลาประมาณห้าโมงครึ่ง ลงทะเบียนรับป้ายชื่อ ได้่หมายเลข 69 เลขสวยครับ มองกลับหัว ยังไงก็เป็น 69

ขึ้นไปก็ไปทักทายทีมงาน และสมาชิกใน"รูหนู" ต้องขออภัย นี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้เข้ามาร่วมงาน จึงอาจจะจำใครได้ไม่หมด แต่จะพยายามจำกันให้ได้ แต่ท่านไหนที่ผมได้คุยกันบ่อยๆ ก็จะจำกันได้อยู่

ตลอดเวลาที่อยู่ที่งาน ผม Tweet นับถอยหลังอยู่ทุกๆชั่วโมง ตามกำหนดการ น้องจะมาถึงงาน สามทุ่ม แต่เอาเข้าจริงๆ พี่งิ้มเดินมาบอกตอนสองทุ่มยี่สิบว่า น้องใกล้ถึงแล้ว เตรียมตัวๆ

มีการขั้นรายการโดยพี่อ๋องทีมงาน จัดเกมวัดดวงขั้นเวลา อย่างฮา ขออาสา 30 คนออกไปเดินแบบ ผมเดินเป็นคนที่ 6 เดินเดี่ยว ส่วนเชอรี่เพื่อนผมที่ไปกับรุ่นน้อง เดินคู่เป็นคู่แรก โดนกติกาทีเผลอ เดินควงคู่ตกรอบไปเป็นสองคนแรก กว่าจะได้ผู้ชนะ ก็เรียกเสียงฮาได้มากมายเลยทีเดียว

จบเกมก็กลับมานั่งรอเวลา หัวใจผมเต้นรัวมาก นี่จะเป็นครั้งแรกเลยที่ได้เจอดารา และไม่ใช่ดาราธรรมดา เป็นนางเอกภาพยนตร์ไทยในดวงใจของผมที่ผมชื่นชอบและรักเธอมากที่สุด ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกแล้ว เฝ้าแต่รอเวลาที่เธอจะเดินก้าวขึ้นบันไดมา

ทันทีที่ได้เห็นหน้าน้อง ความเจิดจรัสของน้องทำให้ผมอึ้ง แล้วยิ่งใจเต้นเร็วกว่าเดิม (ภาษาชาวบ้านเรียกว่า "ละลาย" ไปแล้ว - -") แล้วน้องก็เดินผ่านหน้าไป ในระยะครึ่งฟุต หรือสิบห้าเซนติเมตร น้องบอกว่า "ขอทานข้าวก่อน เพราะหิว" สตาร์ฟก็เลยให้น้องเข้าไปทานข้าวก่อน แป๊บเดียวเอง ผมยังตั้งตัวไม่ทัน เพราะผมคุยกับพี่หมี ซึ่งเป็นพี่อีกคนนึงที่ผมรู้จักอยู่ น้องมายืนตรงหน้าแล้ว -*-

น้องเดินมาทักพี่ผู้หญิงคนนึงที่นั่งข้างๆผม พี่คนนั้นขอจับมือน้อง น้องบอกว่า "มือหนูเปรอะนะคะ เพราะหนูเพิ่งกินไก่มา" พี่สาวคนนั้นไม่สนใจ บอกว่าไม่เป็นไรจ๊ะ น้องก็เลยให้จับมือ แล้วช่วงเวลาที่ทำให้ผมลนที่สุดในชีวิตก็มาถึง น้องหันมาทางผม "สวัสดีค่ะ ชื่ออะไรคะพี่" ผมอ้ำอึ้งอยู่หลายวินาที เพราะทำอะไรไม่ถูก ตอนนั้นสั่นไปทั้งตัวแล้ว น้องสุดที่รัก มายืนตรงหน้า แล้วคุยกับเรา ที่จริง แผนผมคือ ประโยคแรก ที่จะพูดกับน้องด้วยภาษาเกาหลีแบบกระท่อนกระแท่นคือ "อันนยองฮาซิมนีกา ซอนึน อาร์มโอปปาอิมนีดา ซารังเง หนูนานีเยปืดา" (สวัสดีครับ พี่ชื่อพี่อาร์มนะครับ รักน้องนะ น้องน่ารักมากๆเลย) แต่มันผิดแผนเพราะทำอะไรไม่ถูกแล้วครับ เลยบอกน้องไปว่า "พี่อาร์มครับ พี่มาจากบางแสน"

สิ่งที่ไม่คาดฟันตอนนั้นก็เกิดขึ้น น้องยืนห่างผมประมาณฟุตนึง น้องบอกว่า "ไม่ได้ยินค่ะ เอาใหม่ซิคะ" แล้วก็โน้นตัว แล้วหันแก้มสวยๆ และหูกางๆมาฟังใกล้ๆ(หูก็ใหญ่เนอะ ทำไมไม่ไ้ด้ยิน ^^) ช๊อก !!!! กว่าจะรวบรวมสติได้ก็นานอยู่ เลยบอกไปอีกครั้งเหมือนครั้งก่อน "พี่อาร์มครับ มาจากบางแสน" น้องยิ้มหวานให้ แล้วก็บอกผมว่า "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่อาร์ม" ผมเลยถือโอกาส ขอจับมือน้องสักหน่อย น้องบอกว่า "จับได้นะคะ แต่หนูขอคนละ 500 นะ" ผมก็เลยยิ้มให้น้อง แล้วบอกกลับไปว่า "พันนึงพี่ก็ให้ได้ครับน้อง" น้องยิ้มแ้ล้วก็ยื่นมือมาให้ผมจับ บอกได้เลยว่า ละลายไปแล้วครับสำหรับผมตอนนั้น แล้วน้องน้องก็เดินไปทักทายสมาชิกท่านอื่นๆต่อไป

ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย นั่นคือการจับฉลากของขวัญ ซึ่งงานนี้ืถือเป็นการจัดงานปีใหม่ไปในตัวด้วย มีของขวัญที่สมาชิกและครอบครัวน้องเตรียมมา คือตามจำนวนผู้เข้าร่วมงาน 104 ชิ้น (แต่แปลกใจว่าทำไมในงานมีหมายเลข 107 ด้วย) และมีของรางวัลพิเศษ 9 ชิ้น รอบแรก จับรางวัลพิเศษ 3 ชิ้นก่อน และก็จับของขวัญปีใหม่ 20 ท่าน รางวัลพิเศษ น้องเป็นจับ แล้วมอบให้หมายเลขผู้โชคดี ส่วนของขวัญปีใหม่ ก็จับของใครได้ ก็จะขึ้นไปมอบรางวัล และได้ยืนถ่ายรูปคู่กับน้อง รอเวลาผู้ที่ถูกจับได้ขึ้นมารับของ ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ทำให้ทุกคนมีโอกาสได้ถ่ายรูปกับน้องทั้งงาน ไม่มีตกหล่น ซึ่ง รอบแรก ไม่มีผมอยู่ในนั้น

หมดรอบ ก็ร้องเพลง เฮฮาสนุกสนานกันไป เต้นกันมันส์มากๆ น้องเดินขึ้นไปทักทายสมาชิกบนชั้นสาม ก็เดินตามขึ้นไป แ้ล้วก็ขึ้นไปเต้นกันข้างบน สนุกสนานเป็นที่สุด ยัยคนนี้มีทุกอย่างในตัว สวย เก่ง มีไหวพริบ น่ารัก รั่ว มึน ฯลฯ ได้มองหน้าน้องทีไรผมอมยิ้มทุกครั้ง ไม่เคยมีความสุขอะไรขนาดนี้มาก่อนในชีวิตเลย หลังจากนั้น น้องก็ลงมาพักอีกครู่ใหญ่ แล้วก็ออกมาพูดคุยกับสมาชิกอีกรอบ

ตอนนี้แหละ ได้จังหวะ ผมกับเชอรี่นัดกันว่าจะเอาของมาให้น้อง เชอรี่เอาไปให้ก่อน ส่วนผมตามไป เป็นหมีขาวสองตัวที่ให้เจ๊เมย์เย็บให้นั่นแหละครับ น้องบอกว่า "ขอบคุณค่ะ" แล้วก็ยิ้มให้ มันเป็น Limited Edition จริงๆ ตัวผู้ปักตัวอักษร L O ไว้ที่พุง ส่วนตัวเมีย ปักคำว่า V E ไว้ที่พุง น้องถือตัวเมีย ส่วนผมถือตัวผู้ แล้วก็ได้ถ่ายรูปคู่กันเป็นครั้งแรก(เฮ้อออ ไม่รู้จะสรรหาคำมาบรรยายความรู้สึกในตอนนั้นยังไง มันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก) หลังจากนั้น ก็มีคนทยอยนำของขวัญไปให้น้องอีกหลายคน แล้วน้องก็แจกลายเซนต์ช่วงสั้นๆ ซึ่งผมไม่ทันจะนำ Boxset ให้น้องเซนต์เลย แต่ทีมงานได้เตรียมการเรื่องลายเซนต์้น้องไว้แล้ว โดยให้น้องเซนต์ที่รูปถ่ายมาก่อนแล้ว แล้วก็นำมาแจกสมาชิกทั้งหมด ซึ่งคิดว่าเป็นเรื่องที่ดีมากๆเลย

รู้สึกเป็นบุญหูมากๆ ที่มาได้ยินเสียงสวรรค์ที่น้องร้องออกมาโดยไม่ผ่านลำโพงคอมพิวเตอร์เป็น ครั้งแรก เพราะน้องร้องเพลงเพราะมากๆครับ ไพเราะจับใจจริงๆ ร้องเพลงไป จับรางวัลไป คราวนี้จับรางวัลพิเศษอีกสองกล่อง และจะจับของขวัญที่เหลือให้หมด ก่อนที่จะจับรางวัลพิเศษที่เหลืออีก 4 รางวัลต่อ ผมได้คนกลางๆน่ะครับ ขึ้นไปรับของ จับเบอร์มา แล้วก็แทนที่จะให้น้องเรียกหมายเลข ก็คนมันตื่นเต้นน่ะครับ เลยเรียกเองเลย น้องก็งงๆ เหอะๆ หลังจากนั้นก็ถ่ายรูป และก็ไม่ลืมที่คิดไว้ว่าจะพูดเกาหลีกับน้อง ผมหันไปยิ้่มให้น้องแล้วบอกว่า "คัมซาฮัมนิดา" น้องหันมาิยิ้มให้ ตาเบิกกว้างด้วย แล้วบอกว่า "คัมซาฮัมนีดา" ก่อนที่ผมจะรีบละสายตาจากเธอไป แล้วรีบโดดลงจากเวที เพราะมองนาน กลัวว่าจะไม่อยากลงจากเวที

แล้วก็แจ๊กพอร์ต ผมได้ของขวัญพิเศษเป็นคนสุดท้าย เป็นแ้ก้วน้ำ กับผ้าขนหนูครับ(ไม่แน่ใจว่าเป็นของน้องหรือไม่) น้องเป็นคนมอบ ก็นะ ผมไม่รู้ว่าเป็นผู้ชายคนอื่นคงจะหลอกจับมือน้องไปแล้วล่ะมั้ง แต่สำหรับผมไม่ใช่คนอย่างนั้นไง เลยพยายามโดนมือน้องให้ได้น้อยที่สุด แต่ก็แตะๆหน่อยนึง(แค่นี้ก็สุขใจแล้ว) ไม่อยากลงจากเวทีเลย เพราะมันเป็นครั้งสุดท้่ายในค่ำคืนนี้แล้วที่จะได้อยู่ใกล้น้องแบบนี้ แต่ก็ต้องลงมา ก่อนลงก็ตามธรรมเนียม ยิ้มให้น้อง แล้วก็ลงมา

ตอนปิดงาน มีเรื่องให้ซึ้ง น้องร้องเพลงให้พวกเราฟัง แล้วน้องก็พูดความรู้สึกของน้องออกมา ทำให้คนใจอ่อนหลายคนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ซึ่งผมก็เป็นคนนึงที่มันซึมออกมาเองโดยไม่รู้ตัว น้องร้องไห้ด้วย แต่เป็นน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ อย่างน้อยก็มีคนอีก 3000 คนเศษๆ ที่รักน้องอย่างเหนียวแน่น และอาจจะอีกเป็นหมื่น เป็นแสน หรือเป็นล้านที่ไม่ได้มาแสดงออกถึงความรัก ความห่วงใย และความคิดถึงเหมือนกับพวกเรา

http://www.youtube.com/watch?v=0w82eMaM-5s

"ดีใจจริงๆ ขอบคุณทุกคนจริงๆที่รักหนู"
ประโยคนี้ืทำให้ใครหลายคนต้องเสียน้ำตา ผมเองก็หนึ่งในนั้น

http://www.youtube.com/watch?v=SAG1EqVjwnc

และก็ถึงเวลาที่ต้องลาจากกันแล้ว ไม่อยากให้ค่ำคืนนี้ผ่านพ้นไปเลย มันเป็นค่ำคืนที่บอกได้เลยว่า มีความสุขที่สุดในชีวิต และไม่รู้ว่า จะมีอีกไหมนะ น้องเดินทางกลับบ้านพร้อมคุณพ่อ คุณแม่ น้องไอซ์ และผู้ติดตาม เวลาประมาณห้าทุ่มสี่สิบห้านาที ก่อนที่พวกเราสมาชิกก็เริ่มแยกย้าย แต่ก่อนกลับก็ถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึกกันไว้ ครั้งหน้าพบกันอีกแน่นอนครับ

ระยะทางอีก 107 กิโลเมตรรอผมอยู่ ขี่รถไป ฟังเพลงไป ร้องเพลงไปตลอดเวลาด้วยความสุข เสียงน้องยังวนเวียนอยู่ในหัว รอยยิ้มของน้องทำให้ตื่นตัวและพาตัวเองกลับมาถึงที่พักในเวลาตีสองสามสิบ นาที เป็นอันสิ้นสุดทริปที่ทั้งโหด มันส์ ฮา หวาน ซึ้ง หวังว่า คงจะเกิดขึ้นอีกในเร็วๆนี้นะครับ

สุดท้ายนี้ที่อยากจะบอกน้อง

"จะรักและซื่อสัตย์ตลอดไป เพียงขอให้น้องเป็นหนึ่งธิดา ธิดาในดวงใจของพี่ๆ ตั้งใจเรียน เต็มที่กับงาน พี่ๆจะเป็นกำลังใจให้เสมอนะหนูหนวด"

Arm Oppa
(nirakan)

======================================================================
Related Link
Fan Account O(^_^)O Noona Nuengtida (Honda Event Lotus Sri Nakarin 30/01/2011)
Fan Account O(^_^)O Noona Nuengtida (Seed Show Rachaburi 29/01/2011)
Fan Account O(^_^)O Noona Nuengtida (Aksra Theatre 28/01/2011)
Fan Account O(^_^)O Noona Nuengtida (กองถ่ายเทวดาสาธุยาวไปตึก SCB 27/01/2011) ^^

aunsaran

น่ารักที่สุดครับ น้องของเรา

mulhan17

น่ารักมากมายครับ{:5_183:}

phoo

เยี่ยมคับน้องอาร์ม

ความประทับใจแรกเป็นอะไรที่ลืมได้ยากเนอะ

ยังไงก็หาโอกาสมาเจอน้อง เจอพี่ๆ บ่อยๆ นะ :)

monkeyjugg

++++++++++++++++++++++ ตื่นเต้น โคตร ++++++++++++++++++++

jang

ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เทอคือผู้โชคดีมากนะที่ได้ถ่ายรูปกะนางเอก อิอิ
ขอบคุณ ขอบใจ ที่มาเปงส่วนหนึ่งในครั้งนี้นะ

nada

เป็นเรื่องราวที่น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ {:5_173:}

zoroman

เยี่ยมครับ เล่าซะเห็นภาพเลย ผมว่าคงเป็นอาการนี้กันหมดละ เมื่อคืน

natte

ขอบคุนคับ

SteveY

ดีใจด้วยนะคับบบ+อิจฉาจังเลย - -